|
av det Swaneraft nieuws
|
||||||||||
|
09-10-2011 Dag 19 alweer voor Wynona en haar kits. En gelukkig gaat het nu erg goed! De kits worden lekker beweeglijk nu en zullen eerdaags toch echt uit de doos willen, die Wynona zo dierbaar is.
De kittenpagina is weer bijgewerkt!
02-10-2011 Alweer bijna 2 weken geleden dat hier iets is geschreven. 'Maar' 2 weken die voelen als maanden want er is zoveel gebeurt in de tussenliggende tijd.
Wynona is op 21 september jl. moeder geworden van 4 kittens! Dit ging zeker niet zonder slag of stoot en het complete verhaal is te lezen onder Kittens.
19-09-2011 Het is nu maandagavond 19 september 2011 en het is bijna 22.45 uur. Precies 9 weken zwanger is Wynona nu, 63 hele dagen zitten erop en mevrouw lijkt nog totaal geen aanstalten te maken om haar kitten(s) aan een ieder te laten zien. En wachten duurt lang....heeeel lang. Nu denk ik niet dat zij er ook in het geheel maar mee bezig is, het gaat haar waarschijnlijk gewoon overkomen. En zo ligt ze er dan ook bij:
En wij durven nergens meer heen. Als we haar ook maar even kwijt zijn, gaan we op zoek en vinden haar dan meestal ergens rustig liggend ons verbaasd aankijkend met een blik van "waar maken jullie je nou toch zo druk om?"
Onze vorige 2 nestjes zijn beide op dag 65 gekomen, zou de derde dan ook op deze dag komen? Zou ik dan vanavond nog gewoon naar bed kunnen gaan en rustig kunnen slapen?
Soms zou ik willen dat ik de "cat-whisperer" was, dan kon ik het haar gewoon vragen en verstond ik ieder woord, of miauw in dit geval, van wat ze zei. Wat zou dat mooi zijn!
17-09-2011
Het aantal dagen tot de uitgerekende datum zijn nu op één hand te tellen, het begint spannend te worden. En dat begin ik toch echt te merken. Ik betrapte me er met boodschappen doen al op, dat ik haast begon te krijgen om weer naar huis te gaan en ook het slapen wordt onrustiger. Bij ieder geluidje wakker worden terwijl alles gewoon rustig ligt te slapen, behalve ik dan. Een optie zou zijn om de familie kat toe te laten op de slaapkamer maar geloof me, dan komt van slapen al helemaal niks meer. Waarschijnlijk liggen ze dan allemaal op bed (en altijd op mijn helft) behalve Wynona. Ik zal dus gewoon vertrouwen moeten hebben in laatstgenoemde. Vertrouwen dat ze echt wel aangeeft wanneer het zover is en hopen dat ze dat bij voorkeur gewoon tijdens kantoortijden gaat doen.
In afwachting van dit alles hebben we gisteren de bench weer naar beneden gehaald. Da's toch blijkbaar iedere keer weer een belevenis. Je hebt het ding nog niet in elkaar gezet of iedereen zit erin...behalve Wynona! Ze heeft er eens in gekeken, een rondje in gelopen, is er vervolgens weer uitgelopen en is weer als vanouds languit op de salontafel gaan liggen. Gisteravond heeft ze het heel even geprobeerd en lag er pardoes maar zo een half uurtje in maar nee, blijkbaar ligt die tafel toch prettiger. Ton zag het al helemaal zitten dat ze op diezelfde tafel gaat bevallen. Dat is toch ideaal? Je kunt overal goed bij en hoeft ook niet onhandig op de grond te liggen?!
Even een uitleg bij de foto rechts: Wynona's hoofd ligt links en ze ligt met de rug naar je toe. Het is ook bijna niet meer te herkennen zo, ze is zó rond! Ook deze week is ze weer behoorlijk aangekomen: 180 gram wat maakt dat ze in totaal al ruim een hele kilo zwaarder is.
Tja, en zo zouden de nu nog ongeboren kittens eruit moeten zien. Compleet volgroeid en klaar om het grote avontuur aan te gaan. Vooralsnog bevalt het ze geloof ik prima daar binnen en hebben ze nog de grootste lol afgaande op de wilde bewegingen die je soms ziet. Het lijkt wel een golfslagbad!
Officieel mogen ze nog 4 dagen spartelen, wij wachten wel. Als ze er klaar voor zijn, zijn ze meer dan welkom!
10-09-2011 Vrijdag is hier weegdag en zo ook gisteren. Zwangere Wynona laat alles gelaten over haar heen komen en bleef dan ook keurig staan totdat de cijfertjes niet meer knipperen. Ze staan stil en ik kijk eens goed...neh, dat kan niet! Op alle knopjes drukken (ik ben niet zo handig met die dingen) totdat de stand weer op 0 staat, Wynona weer opgepakt, wat ze niet meer zo fijn vindt, en hup op de weegschaal. Ze laat het nogmaals gelaten toe en ik wacht (on)geduldig tot het ding weer uitgeknipperd is. Dezelfde cijfers als daarnet. Dat kan toch niet? Ik pak het papiertje erbij waar alle vorige wegingen opstaan erbij en begin te rekenen: vorige week 5,050 kg. en nu geeft het toch echt 5,510 kg. aan. Da's een verschil van 460 gram en dat in 1 week tijd! Intussen besluit Wynona gewoon van de weegschaal af te stappen en gaat weer ergens liggen. Ik wil niet zeggen dat ik er wakker van heb gelegen maar toen ik vanochtend beneden kwam en die bewuste weegschaal zag staan had ik echt iets van: "maar jij gaat nu even heel eerlijk tegen mij zijn", en dus moest Wynona er weer aan geloven. De weegschaal trouwens ook dus ik druk weer op het inmiddels bekende knopje. En wat denk je? De cijfertjes bleven stil staan op een gewicht van 5,540 gram. Na 1 nachtje slapen doen we er gewoon nog eens 30 gram bij!
Vorige week waren we in Arnhem bij Ed & Sylvia en ik hoor het Ed nog zeggen: "die laatste weken komt het gewicht er aan". Hoe gelijk kan hij hebben? Nou heb ik mezelf helemaal voorgenomen vooral niet bezig te gaan met het aantal kittens dat er zouden kunnen komen. En, we hebben een echo gemaakt omdat we twijfels hadden over een al dan geen zwangerschap. Weliswaar is het een onhandige echo geweest maar we hebben toch echt maar 2 kittens gezien. En daar was ik dan ook enigszins vanuit gegaan. Dit wordt een gezellig 'klein' nestje. Nu weet ik het niet meer. Maar ik weet wel dat 880 gram in 4 weken tijd aankomen veel is! En verder gaan we niet gissen.
Wynona zelf is in het geheel niet bezig met gewichten, die begint er vooral last van te krijgen. In ieder geval van haar omvang. Het ligt niet meer lekker en dus ligt ze vaak heel komisch met een achterpoot in de lucht. Nu hebben we net een nieuwe fotocamera en ja, dan ben je als bolle dame natuurlijk een geweldig project.
Charmant is het niet echt maar hee, voor de moeders onder ons, zagen wij er nog charmant uit na bijna 8 maanden zwangerschap?
We hebben zelf nu ook vakantie en zullen haar de komende tijd maar eens lekker verwennen. Daar vraagt ze zelf ook wel om, ze schommelt de hele dag achter je aan. Ik boven, zij ook boven. Ga ik weer naar beneden, zij ook naar beneden. Alleen jammer dat ze nog steeds niet bij je op schoot komt liggen, armhangen vindt ze wel prettig. Maar hierdoor voel je de kittens bijna niet en da's toch jammer. Ach, ze mag ze nog wel eventjes helemaal alleen voor haarzelf houden.
En voordat we er zelf erg in hebben, zitten we alweer gewoon op dag 54. Nog een dag of 10. Voor ons gaat het razendsnel maar ik kan me voorstellen dat het voor Wynona 10 lange dagen gaan worden.
04-09-2011 Tja, een zwangerschap is niet altijd rozengeur en maneschijn en blijkbaar is dat bij katten niet anders dan bij mensen. Wynona heeft een zwaar weekje achter de rug. Ze is een paar dagen aan de diarree geweest en daarna heeft ze 2 dagen lopen spugen en behoorlijk ook! Gelukkig bleef ze haar eetlust wel houden maar goed, je hebt er niet zoveel aan als je het vervolgens weer uitspuugt.
Die diarree is toch wat lastiger. Buiten dat het niet naar bloemetjes ruikt, blijft het ook zo lekker kleven in die lange haren op haar achterwerk. Ik heb gisteren een poging gedaan om het nu dan maar eens goed schoon te maken maar heb de moed uiteindelijk op moeten geven toen ze werkelijk boos op me werd. En geloof me, Wynona heb je liever niet tegen je! Ik overweeg nu dan ook maar om wat haar weg te knippen. Met een schaar ja, gaat wel zo snel, is pijnloos en voor de bevalling die er aan zit te komen is een wat kaler kontje ook wel zo prettig.
Gelukkig gaat het nu weer goed met mama in spe. Ze eet en drinkt goed en houdt alles keurig binnen. Verder waggelt ze rustig rond. Maar uiteindelijk wil je dan toch ergens gaan liggen en die is lastiger. Voor ons is het een komisch gezicht maar ik begrijp best dat het voor haar niet prettig is en dus lachen we haar maar niet uit... Ik kan niet goed plaatsen of het haar voorzichtigheid is of dat het al werkelijk een hele kluif is om met zo'n bolle buik te gaan liggen maar het gaat met een gedisciplineerde elegantie. En dan te bedenken dat ze nog een ruime 2 weken te gaan heeft!
Wonderbaarlijk dat er al bijna klare kittens in haar zitten. Laat ze voorlopig nog maar lekker groeien en ontwikkelen. We beginnen toch nieuwsgierig te worden naar het aantal. Ondanks dat ze afgelopen week echt niet lekker in haar vel heeft gezeten, is Wynona toch gewoon nog 80 gram aangekomen. En ze wordt echt dik (sorry Wynona). We zullen het gewoon af moeten wachten.
Benieuwd zijn we in ieder geval naar wat voor moois Wynona en Morris er van gaan maken. Van de week waren we nog even bij Morris op bezoek en oh, je ziet hem iedere keer weer mooier worden. En wat een prachtkarakter heeft hij! Een heerlijke, knuffelige kletsmajoor maar wat een donderstraal!
28-08-2011 Dit item heet Nieuws. Maar ja, zoveel nieuws is er eigenlijk niet. En toch ontwikkelt zich hier wel iets nieuws: de kittens van Wynona. En laatstgenoemde is nog steeds heel rustig en behoedzaam. Ik vraag me af of zij er zo eentje is die, als ze een mensenwezen zou zijn geweest, met de hand in de rug en de buik vooruit al schommelend door het leven zou gaan. Zie je het beeld voor je?
Een discussie of meningsverschil met de andere kattenwezens hier in huis gaat ze uit de weg. Stel je voor dat je moet vechten en in haar conditie denkt ze daar niet eens aan! Amy dacht daar ongestraft misbruik van te kunnen maken en verkocht haar (naar ons idee totaal onterecht) een dreun maar daar had ze zich toch even behoorlijk in Wynona vergist; er lag ineens een flinke pluk oranje haar onder de tafel. Die bedenkt zich de volgende keer nog wel.
De tafelmanieren zijn voor het moment even ver te zoeken, ze eet haar kittenbrokjes nu op het aanrecht zodat we zeker weten dat ze ze ook daadwerkelijk binnen krijgt. De rest krijgt ook een beetje kittenbrok door hun eigen brokjes maar hee, puur is toch echt veel lekkerder. Mijn ervaring hier is dat ze, en zeker Macho, behoorlijk van kunnen aankomen en dus zal de rest het gewoon met hun eigen brokjes moeten doen. Pure discriminatie, ik weet het en zo wordt er dan ook naar me gekeken. Dames en heer, het is even niet anders.
Ondertussen groeit ze gewoon door en is het nu ook echt zichtbaar dat ze kittens draagt. Ik heb nog maar sinds kort een babyweegschaal en heb haar voor het eerst gewogen toen ze 3 weken zwanger was. Naar de 4e week toe is ze 170 gram aangekomen en afgelopen week nog eens 140 gram. Het gaat dus goed, al ga ik hierdoor niet lopen gissen naar het aantal. We zien het wel.
Margriet, de fokster van Wynona, heeft heel lief de stambomen van Wynona en Morris eens zitten uitpluizen en wat blijkt? Bij beiden zit non-agouti (effen) bij de voorouders. Dat zou verrassend zijn, ineens een black katertje of poesje. Is misschien wel een goed idee van de natuur, ze zijn anders waarschijnlijk niet uit elkaar te houden de eerste tijd.
Vandaag zitten we alweer op dag 42, nog maar 23 te gaan. Het gaat hard ineens. Ik heb het plaatje er maar weer eens bij gezocht: met 44 dagen zou het er als hiernaast uitzien. Nog lang niet levensvatbaar maar toch al een heus kitten. Wat blijft de natuur toch een wonder!
17-08-2011 Nou, nou, poeh, poeh, alleen de website bijwerken was al een hele bevalling! Sinds een poosje werken wij hier onder Chrome en op de een of andere manier wilde het niet lekker overzetten van Internet Explorer. Een technisch verhaal wat ook voor mij niet duidelijk wordt, dus laten we daar maar over ophouden.
Hier is het rustig, erg rustig. Ik zei het van de week al; Wynona is erg voorzichtig en die trend zet ze gewoon voort. Ze wordt wel vindingrijk. Water uit de kraan is voor haar altijd nog een traktatie maar ja, die kranen zitten wel hoog. En dus is ze volgens mij met een plattegrond gaan zitten nadenken én heeft ze nieuwe routes uitgestippeld. De kraan in de keuken gaat via een eetkamerstoel richting vensterbank, achter het gordijn langs en dan bereik je de gootsteen. Dat is 1. Die van de badkamer was lastiger maar ook daar heeft ze wat op gevonden. De wastafel is voorlopig een voor haar onbereikbaar doel en dus staat ze nu steeds pontificaal in bad te wachten tot een van de gezinsleden even de badkraan iets wil opendraaien. En ziehier: kraan nummer 2 is ook bereikbaar. Problemen zijn er om opgelost worden nietwaar?
Het dressoir is nu haar favoriete ligplekje. En ook die is best hoog in haar beleving. Maar daar is ook over nagedacht, die sprong neem je in haar toestand niet in één keer. Neen, daar staat een luidsprekerbox naast en da's mooi. Alleen staat daarop wel een klein bootje (ooit als souveniertje meegebracht door dochterlief) en die staat in de weg. No problemo, die gooi je er gewoon even af en dan blijft er een mooi opstapje over om op een elegante, voorzichtige manier op het dressoir te komen.
Laatst sprak ik Sylvia van cattery Vashyra, zij heeft op dit moment een hoog zwangere poes rondwaggelen, luisterend (nou ja, meestal dan) naar de naam Nyana. Die schijnt simpelweg te vergeten dat ze zwanger is en klautert er nog steeds lustig op los. Ik vond het erg leuk om een uitspraak die ik deed terug te vinden in haar verhaaltjes: tegen de tijd dat Wynona hoogzwanger is, zal ze zeer waarschijnlijk achter een rollator lopen. En zo is het, een zwangere kat kan niet voorzichtig genoeg zijn!
12-08-2011 JAAAAA....er is groot nieuws! Vertelde ik vorige maand nog dat ze na 1 dag krols te zijn geweest er alweer de brui aan had gegeven, een week later was het weer zover. Dus hup, Wynona in de reismand en op naar Arnhem. Nu is deze dame over het algemeen altijd de rust zelve en wordt ze niet anders van een reis in de auto of op visite bij vreemden. Maar eenmaal in de buitenren bij Morris werd het verhaal toch net effe anders. We hebben er spijt van dat we daar geen foto's van hebben gemaakt maar die lieve knuffel was WOEST! In hoofdletters ja, als blikken hadden kunnen doden, had ik dit verhaaltje echt niet meer zitten typen. Ze keek ons niet eens meer aan, met een paar donkere ogen als knikkers keek ze compleet langs ons heen, wij bestonden echt niet meer.
's Avonds nog geen telefoon van Sylvia en Ed en eigenlijk wisten we het al wel. Maar toch heb ik de moed bij elkaar geraapt en er een belletje aan gewaagd. Nee, er was nog niets gebeurd. Ja, ze had Kevin de zoon des huizes een krab over zijn arm verkocht. Verder zat ze alleen maar te grommen en te blazen naar alles wat bewoog en te dicht bij kwam. We zagen het al helemaal niet meer zitten, ze wil gewoon niet en Wynona's wil is wet! De volgende ochtend toch een gematigd goed berichtje: ze werd wat vriendelijker maar daar was het eigenlijk wel mee gezegd. We besluiten ze toch nog maar bij elkaar te laten zitten. Per slot van rekening is het voor hun beiden de eerste keer en ze moeten het zelf uitvogelen. Gebruiksaanwijzing is niet bijgesloten.
Weer een dag later lijkt er nog steeds niks gebeurd te zijn en 's avonds besluiten we haar op te halen, 3 dagen is genoeg en het zit er blijkbaar niet in met die twee. Volgende keer beter. Eenmaal thuis pakt iedereen de draad gewoon weer op alsof er nooit iets gebeurd is. Maar na een paar dagen begint het al: mevrouw is anders, ze slaapt veel, ligt veel boven en als ze beneden komt is ze zo aanhalig als wat. Ze kruipt zelfs op schoot, iets wat ze nooit doet. Het zal toch niet? Neh, kan gewoon niet. In de dagen die volgen verandert er van alles. Er gebeurt ook iets met het groepje hier maar ik kan er geen vinger op leggen. Wynona springt niet meer 's ochtends op de wastafel voor haar water-uit-de-kraan-moment, ze twijfelt of ze al dan niet op het aanrecht zal springen, ze geeft over, moppert tegen de andere katten met uitzondering van Irmelin en zelfs deze laatste heeft 2x op de stoel geplast, iets wat ze ook deed toen zij vorig jaar kittens verwachtte. Alsof Wynona met seinbordjes bij de NS werkt, zoveel tekens heeft ze gegeven en wij willen er gewoonweg niet aan, willen het niet zien.
Als uiteindelijk dan ook de tepels mooi roze beginnen te kleuren, krijg ik de kriebels. Dit kan toch helemaal niet? Gisteren heb ik dan toch maar de dierenarts gebeld met de vraag of ik al een echo kan laten maken. Dat kan vanaf 25 dagen en da's mooi want dat is vandaag. Alsof ik een examen moest afleggen, zo nerveus was ik. Wynona niet, die zat weer rustig als altijd in haar reisbak, wachtend op wat komen zou.
"Zo, dus jij denkt dat ze zwanger is", is de vraag van Karin de dierenarts. Nou, op het moment denk ik helemaal niet meer?! Ze voelt eens aan Wynona's buik en er verschijnt al een glimlach om haar mond. "Ik weet het wel zeker, voel er al eentje, zullen we dan maar een echo maken?" Nou ja, als jij zo aandringt?! In een beetje onhandige houding, gewoon bij mij op schoot is er vanochtend een echo gemaakt. We hebben twee prachtige kittentjes gezien met hartjes kloppend als denderende treintjes. De derde is twijfelachtig maar we laten ons gewoon verrassen straks. We zijn zwanger en zijn dolblij!
Het is een heel verhaal geworden maar dat mag van mezelf! Ik zal snel de "verwacht" pagina bijwerken en (weer) een zwangerschapsblogje openen, het mag weer!
13-07-2011 Wat heeft dametje Wynona ons mooi voor gek gehouden! Ze is wel 1 dag krols geweest en toen werd het weer stil... Iedereen was er klaar voor maar de volgende ochtend kwam er niet veel meer uit dan een voorzichtige prrt prrt. Deze keer dus niet. We staan nu weer in de stand by modus en wachten maar weer geduldig af.
08-07-2011 Wynona is met vlag en wimpel geslaagd voor alle testen. Denk dat geen enkele dierenarts het als bezwaarlijk ziet om bij haar wat dan ook te doen, wat een charmeur is dit zeg. Ligt ze op haar rug voor de PKD-test, ligt ze gewoon te soezen. Die 2 assistenten hoefden haar echt niet vast te houden, ze bleef zo wel liggen en kreeg er als bonus nog een gratis kambeurt bij! Zelden zo'n ontspannen kat meegemaakt als deze dame.
En nu? Zijn we allemaal toch iets minder ontspannen, ze is namelijk krols! We gaan zo maar eens informeren of maestro Morris er ook klaar voor is?
18-06-2011 Eindelijk...eindelijk is er dan een pagina voor de verhuisde kittens! Alsof we de twee bengels van Irmelin ooit zouden vergeten, echt niet! Maar jemig, wat een bevalling is dat zeg: dan moet je een beperkte selectie maken van foto's van onszelf hoe ze hier opgroeiden en van de foto's die we gekregen hebben (en hopelijk nog lang mogen krijgen) van hun huidige personeel. Ik kan gewoon niet kiezen! Maar volgens mij staat er een leuke selectie op hun eigen paginaatje.
Ook bijgewerkt is de pagina Plannen. En die zijn zo spannend. Wynona mag zichzelf een bofkontje noemen dat ze mag daten met zo'n knappe kerel als Morris. Nou, ik wist het wel als ik haar was.
Wij hebben Morris als kitten zien komen bij Ed en Sylvia en kijk eens wat een kerel het al is geworden! Het zal ook Morris' zijn eerste dekking gaan worden, ben wel benieuwd hoe dat zal gaan met twee van die onervaren onbenullen :) Gelukkig weet ik dat ze in de goede, vertrouwde en liefdevolle handen zijn van Sylvia en Ed.
Nu is het geduldig (not...) wachten tot Wynona er ook klaar voor is en dan nog duimen draaien dat ook moeder natuur mee wil werken.
29-05-2011 Schandalig hoe lang deze site niet is ge-update! Verschillende oorzaken waarmee ik niemand ga lastig vallen omdat ze niets maar dan ook niets met de kattenfamilie te maken hebben. Die maken het heel goed en genieten vooral van het heerlijke voorjaar, lekker in hun eigen ren.
Isaura en Adje zijn alweer bijna een half jaar jong, wat gaat dat snel zeg. Hoorde van Yvonne dat Isaura zelfs haar eerste krolse bui al te pakken heeft gehad, vlotte dame hoor. Maar ze doen het allebei meer dan goed (beide al over de 3 kg.!) en dat is het voornaamste. Irmelin is trouwens de laatste tijd enorm aan het veranderen: ineens en eindelijk komt haar kraag door en die is zo mooi smoke! Zal binnenkort zeker foto's maken en plaatsen als bewijs.
Wynona gaat haar testronde in; binnenkort zal ze getest gaan worden op FiV, FelV, GSD-IV, PKD en HCM. Dan is het afwachten op een krolse bui en ik hoop toch zo dat onze plannen door mogen gaan. Zodra er zekerheid is, zullen we dad-to-be zeker bekend maken!
05-04-2011 Syl, ga je heel diep schamen! Ik heb helemaal het vertrek van Isaura naar haar nieuwe huisje niet verteld op de site....sorry!
Alsnog dan. Zaterdag 26 maart is ook Isaura verhuisd. Tot op het bot hebben we haar de laatste week verwend en wat hebben we nog genoten van haar.
Het erge was, dat ik haar van ons bed heb moeten halen, waar ze heerlijk lag te soezen met mama Lien. Alsof ik het zo al niet moeilijk genoeg had.
De reis in de auto ging gelukkig goed, ze leek de rust zelve. Ikzelf was dat gek genoeg ook, het voelde heel goed dat ze naar Yvonne en Jos ging, dat ging helemaal goed komen.
Totdat die deur open ging en we naar binnen moesten, met Isaura! Oef...alsof die deur tegen m'n hoofd werd gesmeten, ineens realiserend dat dit eerste nestje van Irmelin, het eerste Av det Swaneraft nestje nu echt weg was.
Weg is natuurlijk helemaal niet het juiste woord, ze zijn helemaal niet weg, ze wonen alleen ergens anders. Ik heb me door die zaterdag heen geworsteld, af en toe een traantje wegslikkend. De mensen die Yvonne en Jos een beetje kennen weten dat Isaura hier een gouden, nee, een diamanten mandje heeft getroffen! Dat weten wij ook maar ik moet eerlijk bekennen dat ik de volgende zondagmorgen al vroeg achter de laptop zat. Helaas, nog geen bericht uit Duiven. Maar dat duurde niet lang en daar kwam het eerste verhaaltje met de eerste foto's! Yvonne begrijpt hoe ik me voel....
Denk dat de foto's meer zeggen dan 1000 woorden. Isaura heeft inmiddels vriendschap gesloten met Cicero, Macho (de Brit) en Bobo, het hondje. Regelmatig plaatst Yvonne foto's en verhaaltjes over Isaura en de rest van het beestenspul op haar site www.kattensitebaylean.nl Allerliefste Isaatje, wat ben jij een bofkontje dat jij je leven mag delen met deze lieve mensen en dieren! En wat zijn zij even zo grote bofkonten met zo'n vreselijk lief knuffelbeertje als jij!
Waarschijnlijk totaal overbodig te melden dat het hier vreselijk stil is. Het begint te wennen nu, vooral ook omdat je ziet dat alle volwassenen (de dieren dan hé?) ook weer zichzelf zijn. Irmelin is, nu ze geen moeder meer hoeft te zijn, weer ouderwets speels en komt weer als vanouds bij je liggen kroelen.
Met Adje gaat het volgens ons ook hartstikke goed, hij vermaakt zich opperbest met vriend Dirk. Vorige week kregen we deze foto met als tekst: "we waren vergeten de badkamerdeur dicht te doen, volgens mij hebben ze wel lol gehad".
Met heel veel plezier kijken we terug op dit eerste nestje. Wat zijn ze mooi geworden en wat hebben we enorm van ze genoten. Ze hebben ons vertederd, we hebben met ze gelachen maar we hebben vooral ontzettend veel van ze gehouden!
Nu is het de beurt aan Gerben, Eveline, Stan en Jur en aan Jos en Yvonne. Wij wensen jullie heel veel liefde, plezier, geluk, gezondheid samen met Adje en Isaura. We hopen regelmatig toch nog even iets van ze te horen, zodat we heerlijk met jullie kunnen en mogen mee genieten!
23-03-2011 Voor Adje is het vandaag pas de 5e dag dat hij bij zijn nieuwe gezin vertoeft en dus mogen we hem nog best missen. En dat doen we dan ook. Hij was dus duidelijk de gangmaker van het stel en oh, wat is het stil geworden! Maar hij doet het wonderbaarlijk goed in Hilversum. Hij was natuurlijk al superstoer toen we hem brachten en oké, hij is de eerste dag best 'lastig' (totaal onschuldig overigens) gevallen door Dirk, het kitten wat een paar dagen tevoren in Hilversum was komen wonen, maar de eerste avond kregen we al een mailtje: "Het gaat super met Ad". Toen ik na een paar dagen niets gehoord te hebben, mezelf erop betrapte net een overbezorgde moeder te zijn, heb ik toch nog maar eens mailtje gestuurd met de vraag hoe het nu gaat. Er volgde een ontzettend lief berichtje dat hij het nog steeds geweldig doet, de vaatwasser erg interessant vindt en samen met Dirk de grootste lol heeft.
Ach, deze foto's zeggen toch genoeg:
Dank je wel Eveline, voor de geweldige foto's!
19-03-2011 Wat een maffe week zeg. Al weken hebben we het over de grote verhuizing, de kittens gaan bijna op eigen pootjes staan en nu is het zover. En wat vind ik het erg! Ik moet wel eerlijk bekennen dat het echte afscheid me reuze is meegevallen, met dank aan Adje zelf en natuurlijk aan Gerbert en Eveline die ons echt het gevoel hebben gegeven dat dit mannetje ook niet beter terecht had kunnen komen!
Maar je valt wel in een gat(je) hoor. Het feit dat ik heel wat moeite heb moeten doen om de stamboom op tijd in huis te krijgen speelt waarschijnlijk ook een rol. Dolgelukkig was ik toen ik bij thuiskomst de enveloppe van Saint pro Cat zag liggen. Vol enthousiasme haal ik het eruit en zie het gelijk: ze zijn niet goed! Naam niet goed, ik mis een geboortedatum en er staat een foute datum op het onderzoeksoverzicht. Meer teleurgesteld dan boos, klim ik maar weer in de telefoon. Om een lang verhaal kort te houden: het is goed gekomen. En al zijn sommige dingen misschien wat slordig, ik begrijp dat het als vereniging niet altijd meevalt en dat dingen goed tegen kunnen zitten. Hier laat ik het maar bij. Of dat de Proplan een afspraak maakt om de kittenpakketten te komen brengen. Ik neem daar een vrije middag voor op, heb de hele middag zitten wachten maar al wie er gekomen zijn, geen Proplan. Nu zeiden ze ook: donderdag na 13.00 uur, da's natuurlijk een ruim begrip. Het is nu nog steeds donderdag na 13.00 uur...wie weet komen ze ooit nog?
Adje woont nu dus vlakbij Hilversum, samen met een gezellig gezin en met Dirk, nog een norenkitten van dezelfde leeftijd als hij. Ik ben benieuwd hoe het gaat, vast wel goed als ik kijk naar hoe hij zich die eerste uren presenteerde. Maar hij wordt hier wel gemist zeg. Mama Lien heeft lopen zoeken en bleef maar bij het voerbakje zitten wachten op haar Adje. Die kwam natuurlijk niet. Ik heb haar weten over te halen, ze heeft gegeten. Of Isaura, die broerlief ineens mist op de stoel en daar Macho aantrof. Iedereen die ze nu tegenkomt, krijgt kopjes van haar, alsof ze troost zoekt. Of zie ik al die dingen omdat ik misschien wel troost zoek?
Lieve Adje, wat hebben we van je genoten! Met je wilde streken die ook o zo grappig waren. Maar ook met je vreselijke kroelmomenten. We zullen je vreselijk missen (doen we nu al) maar je krijgt vast en zeker een heel mooi, liefdevol leven. Het ga je goed!
10-03-2011 Heel langzaam leven we toe naar de grote verhuizing van de kittens. Als ze allebei rustig ergens liggen te slapen en ik zie ze even niet bedenk ik me ineens dat het dadelijk elke dag weer zo stil en rustig is. Niks aan...!!!
Vandaag hebben ze hun laatste enting gehad en zijn ze gechipt. Chipnummers ook maar gelijk gemaild naar Saint pro Cat, die bezig zijn met hun stambomen. Hopelijk hebben we die op tijd binnen. Van de week nog een paar kleine leuke dingetjes voor het kittenpakket halen en dan zijn ze er klaar voor..zucht en slik. Ik troost me maar met de gedachte dat ze goed, heel erg goed terechtkomen.
Omdat ook Irmelin voor het grote afscheid staat, hebben we het staafje nog niet laten plaatsen. Vonden we een beetje teveel voor haar worden. Als de kittens zijn uitgevlogen, gaan we Wynona voorbereiden op het moederschap. Ze zal dan toch ook naar de dierenarts moeten voor de testen en zullen dan Irmelin eens meenemen om het staafje alsnog te laten plaatsten.
Het gaat trouwens weer een stuk beter met Wynona, die kale plekken die ze had (het groeit gelukkig weer mooi aan), komen ook volgens de dierenarts door haar hele hormoonhuishouding die behoorlijk overhoop lag. Nu is ze weer de oude, vertrouwde Wynona die weer gewoon bij de kraan staat voor water en die weer ouderwets lekker komt knuffelen.
Wel hebben we haar teruggetrokken voor de show in Arnhem met Pasen. Haar welzijn gaat voor en we denken niet dat we haar daar nu een plezier mee doen, al duurt het nog even. Haar staat nog een druk jaartje te wachten dus laat ze maar lekker ontspannen genieten. Die puntjes komen wel een keer.
03-03-2011 Het is helemaal goed gekomen met de informatiemapjes! Had ineens de smaak te pakken en ben best trots op mezelf. Zal me nu eens gaan storten op de kittenpakketten. Wat zal ik er eens in doen?
Nu je weet waar de kittens dadelijk naar toe gaan, is het net of je ook met andere ogen naar ze gaat kijken, je probeert een voorstelling te maken hoe hun leventje er straks uit zal komen te zien. Voor Isaura is al een heus echt, eigen koninklijke ligkussen besteld met haar eigen naam erop! Dat moet wel prinses Isaura worden dadelijk. Wij zullen ons best doen haar nog wat koninklijke manieren bij te brengen :-) Adje heeft zich de laatste weken ontpopt als een echte stoere, soms onbenullige knul. Hij past dan ook helemaal bij een jong gezin met ook nog eens jongenskids én nog een Noren-kater-kitten. Wij zijn dus meer dan blij, tevreden en trots dat ons duo en dit personeel elkaar zo hebben gevonden!
24-02-2011 De eerste poging om iets van een informatiemapje te maken om mee te geven aan de nieuwe blikopeners van Adje en Isaatje zijn mislukt. Vol goede moed begon ik eraan maar dan ineens knal je loeihard de werkelijkheid in: dit ga je meegeven als ze weg gaan. Weg gaan...we wisten het voordat we eraan begonnen, toen ze geboren werden wisten we het, we hebben ons best gedaan ons vooral niet te gaan hechten, en nu wil ik het even niet meer weten. En dus heb ik met mezelf afgesproken dat dit mapje een leuk klusje is voor het weekend. Gelukkig hebben we nog een week of 3 om aan het idee te wennen.
Irmelin en Wynona zijn dankzij de pil weer rustig. Vooral voor Wynona lijkt dit een hele opluchting, ze is echt aan het bijkomen. Drie keer krols worden met er steeds maar een week tussen is ook slopend. Helaas is het hier niet mogelijk om met een luikje toegang tot de ren te creëren waardoor ze de laatste tijd echt te weinig lekker buiten zijn geweest. En dat merk je vooral aan Wynona, zij is graag buiten. Hopelijk is het van het weekend weer om lekker buiten bezig te zijn, mag ze mooi met ons mee. Even die meid weer eens lekker vertroetelen, ze heeft het verdiend!
We hebben besloten Irmelin op het Suprelorin staafje te zetten. Dit was een voorstel van onze dierenarts en we hoorden dat nog niet veel dierenartsen dit (willen) plaatsen bij poezen. Het is bijna kiezen tussen 2 kwaden. Irmelin zal voorlopig geen nestje krijgen en om haar nu langdurig op de pil te zetten of om de haverklap krols te hebben, is ook geen ideale optie. Ik ben erg benieuwd.
17-02-2011
Er was hier vandaag een lade kapot, die was spontaan naar beneden gedonderd. Mooi klusje dus voor Ton om dat te maken maar probeer dat maar eens met zo'n kittenduo als Isaura en Adonis. Ach, positief bekeken komt het erop neer dat de lade zo leeg was. Bij het opnieuw inruimen werd het lastiger: waar is alles toch gebleven?
De kittens hebben hun eerste enting gehad. Het maakte allemaal geen tot weinig indruk, de kanjers! Hoe je dan apetrots kunt zijn als je te horen krijgt dat ze prachtig zijn en nog belangrijker: kerngezond!
13-02-2011 Nou ja zeg, hebben we net gisteren Wynona aangemeld voor de show in Arnhem met Pasen, zijn vanmiddag Yvonne en Jos hier voor Isaura, ontdekt Jos ineens een kale plek achter het oor van Wynona! Nu is ze alwéér krols en de enige oorzaak die wij kunnen bedenken is dat ze gewoon een hele pluk is kwijtgeraakt door het idiote rollen en wrijven over de erg ruwe vloerbedekking op de overloop. De huid is niet rood, het lijkt niet op irritatie o.i.d. maar ze mist gewoon een pluk haar. Je ziet het zo niet maar onder haar kraag (die ze nu nog heeft maar straks ook kwijt zal raken) zit toch echt een behoorlijk kale plek! Van de week moeten we toch met de kleintjes naar de dierenarts voor de entingen en we nemen toch weer de pil mee voor Wynona, dit is ook niet leuk meer! En we kijken maar even aan hoe snel het haar weer is aangegroeid en of de show in Arnhem wel of geen zin zal hebben zo.
Isaura gaat definitief verhuizen eind maart. Gelukkig weten we dat we geen beter gouden mandje voor haar hadden kunnen wensen en ook dat we contact zullen houden en dat geeft een meer dan goed gevoel. Gelukkig mogen we de komende weken nog van haar en haar kapriolen genieten!
09-02-2011 Een dag eerder dan normaal maar de kittenpagina is weer bijgewerkt. Meer noodzakelijk kwaad want nieuwe foto's kunnen er even niet gemaakt worden: de camera heeft het begeven! En da's behoorlijk balen, kun je onverwacht (komt zoiets niet altijd ongelegen?) op jacht naar een andere.
Hhmm...en als we dan toch de stad in moeten, laten we dan meteen pleisters meenemen. Veel pleisters. Zal ongetwijfeld herkenbaar zijn voor degene die (met enige regelmaat) kittens hebben maar je benen zien er even een tijdje niet zo florissant uit. Ze klimmen namelijk via je benen naar het hoger gelegen doel. Via de rug trouwens ook. Dat begint 's ochtends al. Sta je de bakken uit te scheppen, op je hurken, heb je twee kittens op je rug zitten. Probeer die er maar eens af te krijgen. Ik troost me maar met de gedachte dat die twee in ieder geval lol hebben.
03-02-2011 Het is zo genieten met Adonis en Isaura, de kittens van Irmelin. Ze zijn alweer 7 weken en dat betekent dat we alweer op de helft zijn. Voor je het weet vliegen ze uit!
Vandaag was dochterlief Jody hier. Het is dat ze zelf al 2 katten thuis heeft en dat het goed is zo met baan en studie maar ze zou er zo graag één (of allebei) meenemen. Dat gaan we niet doen en wat denk je wat.... Dacht het dus niet hé?
Verder was het hier de afgelopen rumoerig. Rumoerig in de zin van veel lawaai. Niet zo gek met 2 krolse poezen: Irmelin én Wynona. Macho, als enige kater (ex dan) had geen leven! Niet dat de dames ook maar een schijntje kans bij hem maken maar hij kan gewoon niet slapen!
Het is nu weer lekker rustig hier en iedereen is weer in zijn/haar normale ritme. Heerlijk, laat het maar even zo blijven.
26-01-2011 Ook al duurt het nog heel lang, ik kan me nu al verheugen op een nestje van Wynona. Ze is ook zo leuk met de kittens van Irmelin. Waar de kittens spelen, is Wynona ook. Geinig eigenlijk, die rolverdeling. 's Nachts ligt het jonge gezin in de bench. Irmelin wil nog wel eens even meegaan naar boven maar gaat uiteindelijk toch naar haar kinders, Wynona blijft dan boven, altijd ergens op de overloop waar ze alles kan overzien. Maar overdag zijn er echt 2 moeders, alsof ze onderling een rooster hebben opgesteld. En de kleintjes vinden het de normaalste zaak van de wereld, die weten uiteindelijk ook niet beter.
Wild ravotten doen ze met Irmelin, Wynona is altijd de rust zelve en die laat zich rustig molesteren terwijl ze zelf stug blijft liggen. Ze lopen over haar heen, er wordt in haar oren en staart gebeten en ze vertrekt geen spier. Als dit een voorteken is voor haar eigen nestje later dit jaar...
Bij Laboklin heb ik de test aangevraagd voor GSD-IV. De dames Irmelin en Wynona wil ik daarop laten testen. Wynona's ouders zijn beide PKD vrij maar ze zal nog wel een HCM test moeten ondergaan. En natuurlijk nog de FiV en FelV. En we gaan binnenkort een afspraak maken om haar toekomstige lover eens te bewonderen. Ik blijf het spannend vinden!
22-01-2011 Het is weer enigszins rustig hier in huis. Dat wil zeggen: Wynona is niet meer krols en heeft haar rol als tante Noon weer serieus op zich genomen. De kittens van Irmelin zijn alweer ruim 5 weken dus echt rustig zal het voorlopig wel niet worden maar wel steeds gezelliger!
De eerste contacten op de zoektocht naar een knappe kerel voor Wynona zijn gelegd. Het zal allemaal nog wel even duren maar we hopen in de (na)zomer met haar te mogen genieten van haar eerste nestje.
13-01-2011 Bijzonder om te zien hoe een groep(je) katten zich zo gemakkelijk weet aan te passen aan een veranderde situatie, wij mensen zouden daar nog iets van kunnen leren. Irmelin is alweer 4 weken geleden moeder geworden en voor haar is er natuurlijk veel veranderd maar aan de rest merk je daar eigenlijk helemaal niets van. Ze hebben er hooguit een nieuwe attractie bij: kittens kijken. En wij kijken dan weer naar die verbaasde koppies van de volwassenen die kittens aan het kijken zijn!
Maar ook bij de rest gaat hun leventje gewoon door, je zou het bijna vergeten. Wynona herinnerde ons er maar even aan: ze is krols en heeft sjans met alles! Sjans met een slaapzak die over een stoel hangt, een stoelpoot, Ton zijn toffels...alles. Ze is zo aan het kroelen dat haar lange haren zo links en rechts in de klit raken maar kammen lukt maar niet; dan heeft ze weer sjans met de kam en/of borstel...zucht. We hebben een paar knappe kerels voor haar op het oog en zullen binnenkort eens bij hun personeel gaan polsen of ze in Wynona een geschikte partner zien. Toch zal ze nog even geduld moeten hebben. We willen voorlopig nog even genieten van Adonis en Isaura en met Wynona nog een paar keer een show bezoeken. Ook zal ze haar testen nog moeten halen. Maar dit jaar mag ze, als de natuur het beste met haar voor heeft, haar titel Tante Noon inruilen voor Mama Noon.
02-01-2011 Da's toch even vreemd typen: 2011. Allereerst wensen wij uiteraard iedereen een fantastisch jaar met veel gezondheid, liefde, geluk en plezier.
Denk dat we dit jaar maar eens serieus moeten gaan zoeken naar een kanjer van een vent voor Wynona. Die zit hier toch zo te genieten van de kittens van Irmelin. Meer nog dan dat: ze is aan het meemoederen! Eerst genieten we hier nog lekker van en dan mag zij. Daarbij komt, dat we met Wynona ook nog een paar keer een show willen meepakken. Met Pasen zal Arnhem het waarschijnlijk zeker gaan worden maar wie weet eerder al wel eentje. We gaan er eens over nadenken.
Wat de kittens van Irmelin betreft: het zijn inderdaad een katertje en een poesje. Tot zover hadden we het goed. Vandaag kregen we dan de bevestiging dat we het alleen net verkeerd om hadden gezien. Blijft toch lastig om dat al gelijk te bepalen. Ook bevestigd is dat Adonis zilver is! Toch leuk dat Irmelin dat door heeft gegeven. Ze doen het trouwens hartstikke goed, het lijkt er zelfs op dat ze er vrede mee hebben dat ze nu (weer) beneden in de bench zijn. Voor ons natuurlijk ook een stuk gezelliger!
31-12-2010 De laatste dag van dit jaar alweer. Laten we vooral eerst beginnen met heel goed nieuws: Macho is weer thuis, veilig en wel! Hij is toch een hele week weg geweest en dat hopen we nooit meer mee te maken. Je kon hier de wijk niet door of je kwam wel flyers tegen die Ton had gemaakt. Ook hier in het winkelcentrum zat er wel eentje bij iedere winkel aan de voorruit geplakt. Ik weet niet of dat de reden is dat we hem terug hebben maar hij is er weer en dat was het doel. Afgelopen dinsdagavond liep Ton weer zijn dagelijkse rondje op zoek naar hem; hij was de achtertuin nog niet uit of hoorde ergens een miauw vandaan komen. Na nog een keer zijn naam te roepen werd dit al een schreeuw-miauw. Hij zat in de schuur bij de buren en was dolgelukkig ook ons weer te zien. Hij heeft daar zeker niet die hele week gezeten en dat was hem ook wel aan te zien, hij is nog niet 1 grammetje afgevallen. Hij zal dus wel ergens lekker binnen kerstvakantie hebben zitten vieren en in ieder geval genoeg te eten hebben gehad. Ergens zijn we daar blij mee, aan de andere kant begrijp je dan niet dat niemand aan de bel getrokken heeft. We zullen er wel nooit achterkomen maar who cares, he's back!
En dan het gezinnetje van Irmelin hé? Tja, dat is natuurlijk genieten in hoofdletters. We zaten van de week weer bij ze boven in de kraamkamer foto's te maken en bij een toevallige foto ontdekten we ineens dat Adonis wel eens een poesje zou kunnen zijn?! Ik ben eerlijk genoeg om toe te geven dat we er niet meer uitkomen. Zondag komen Sylvia en Ed (het personeel van Armani) gezellig kraamschudden hier en nu hopen we toch echt dat zij ons zekerheid kunnen geven. We gaan dus kontjes kijken! Dat is dus ook de reden dat de kittenpagina nog niet is bijgewerkt voor deze week. We willen eerst graag die zekerheid.
De kittens doen het overigens heel goed, de oogjes zijn open en dan krijgen ze ook ineens persoonlijkheid. Ze herkennen nu ook duidelijk je stem. Je hoeft de deur maar open te doen en iets te zeggen of je krijgt al een hartelijke mieuw terug, heerlijk. Ik mag graag even bij ze op het kleed gaan liggen en dan kruipen ze al zo heerlijk naar je toe, sabbelen aan je mouwen of vingers en zo'n bungelend kopje wat dan hoopvol naar je omhoog kijkt...om te smelten!
23-12-2010 We zouden in een jubelstemming moeten zijn, op de bekende roze wolk moeten zitten. Deels doen we dat ook, de kittens van Irmelin doen het geweldig en natuurlijk is dat genieten in hoofdletters.
Maar er is een donkere wolk voor die roze gedreven: we zijn onze Macho kwijt. Letterlijk kwijt als in: we weten niet waar hij is. Wij vermoeden dat hij in de nacht van dinsdag op woensdag er stiekem tussenuit is geknepen toen zoonlief 's nachts thuis kwam, we weten het niet. Ik mistte hem gisteren ineens. Nu kan hij behoorlijk lui zijn en rustig ergens een heeeele tijd ergens liggen slapen maar toen ik hem in de middag nog niet gezien had, begon de paniek toe te slaan. Alles hebben we afgezocht....
We zijn nu alweer een dag verder en hij is er nog niet. En we maken ons zorgen, grote zorgen! Macho is een echte binnenkat, komt nooit buiten. Amivedi is ingelicht en hij staat nu bij hun op de website als: vermist. Je hoopt dat hij gauw gevonden wordt of weer thuis komt maar angst regeert op het moment. Hij is gechipt maar ja, dan zal iemand hem toch eerst moeten vinden.
We missen hem, we zijn verdrietig, bang en boos. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Laat hem alsjeblieft weer snel heelhuids thuiskomen!
18-12-2010 Dat verslagje wat ik beloofd had, is geplaatst op het zwangerschapsblogje en is via het hoofdmenu bereikbaar. Maar ja, die zal toch afgesloten gaan worden, van een zwangerschap is hier (voorlopig) geen sprake meer.
We hebben kittens! Kan er nog steeds niet over uit en heb inmiddels al rode en zere knieën van het steeds maar weer voor de bench gaan zitten. Úren kan ik ervoor zitten, alleen maar kijken en genieten. Dadelijk zitten er nog kuiltjes in het parket. Hhmm...is misschien dé manier om eindelijk eens een nieuwe vloer te krijgen hier in huis?!
Wij gaan hier nu even genieten. Alles is weer in rust hier, de site is weer bij: kittens bijgewerkt en het laatste blogje van Irmelin staat erop. Genieten dus!
16-12-2010 De kittens van Irmelin zijn geboren! Zal morgen wel even een verslagje plaatsen.
14-12-2010 Ben weer eens bezig met de site. Heb daar nu ook alle tijd voor...heerlijk vakantie! Zit natuurlijk vol spanning te wachten tot Irmelin zal besluiten dat het tijd wordt haar kittens aan de wereld voor te stellen maar vooralsnog zie ik haar daar nog totaal geen aanstalten toe maken. Ik durf dan net nog wat kleine huishoudelijke klusjes te ondernemen (hoe interessant om te vermelden..) maar blijf verder dicht bij haar in de buurt. En het leuke is: iedereen wil blijkbaar ook bij mij in de buurt zijn! Macho ligt op de stoel naast mij, Wynona ligt languit naast de laptop op tafel, Irmelin heeft de bench even helemaal voor haarzelf en ligt ook languit met haar dikke buik, Amy ligt bovenop de bench en Noah in haar mandje in de vensterbank. Wat een rijkdom toch!
Gisteren heb ik een pagina aangemaakt over vachtpatronen en EMS codes. Ben trots op mezelf. Ton mag dan wel superhandig zijn in de opmaak van websites, ik ben daar nog helemaal niet zo handig in. Maar ben meer dan tevreden met dit resultaat. Nu zit ik al een paar uurtjes te zweten en ploeteren op een pagina met wat zo mooi heet Catteryregels. Want ja, wat voor regels moet je nou hanteren? Voornaamste uiteindelijke doel is dat we graag willen dat alle toekomstige kittens van ons in een liefdevol, blijvend nieuw thuis komen. Of nee, eigenlijk is dat een eis! En ik vind dat toch lastig om dat vriendelijk op zo'n pagina te krijgen. Ik vind het ook allemaal zo logisch en vanzelfsprekend. Ik bedoel: je geeft best veel geld uit voor een raskat, dan neem je toch aan dat daar serieus over is nagedacht en dat men deze nieuwe huisgenoot gaat overladen met TLC (tender, love and care)? Aan de andere kant: ook wij hebben ze gehad, mailtjes met de vraag: wat kost dat? Als ik goeie zin heb, wil ik er nog wel eens op reageren, wetende dat je waarschijnlijk nooit meer iets terug hoort. En deze energie kan ik dan inderdaad beter steken in een pagina met huisregels. Misschien dat we dan in het vervolg leuke mailcontacten kunnen opbouwen met lieve mensen die al wel serieus hebben nagedacht voordat ze reageren.
Hhmm...ik denk en ploeter nog maar even door. En mocht er hier 'breaking news' zijn, dan laten we dat uiteraard gelijk weten!
11-12-2010 Het gaat redelijk goed met Bailey, de kat van onze dochter die uit het raam is gevallen. Ik heb haar nog niet weer gezien maar hoorde wel dat ze nu een prachtige roze spalk heeft met hartjes erop! Da's toch alweer een hele troost. Pijnvrij is ze helaas nog niet dus een pijnstiller is nog wel nodig. Maar ja, zeg zo'n jonge druktemaker maar eens dat het toch echt veel beter zou gaan als ze gewoon rustig zou blijven liggen!
Hier is alles nog rustig. Irmelin waggelt nog steeds rond. Officieel nog 3-5 dagen, al naar gelang je uit wilt gaan van 63 of 65 dagen zwangerschap. Ze is zelf ook nog lekker rustig, hopelijk blijft ze dat ook tijdens en na de bevalling.
De bench staat klaar in de kamer en is al Lientjes favoriete rustige plekje geworden. Helaas vond Noah het nodig om in de doos die erin stond te plassen. Lien was helemaal ontdaan door het feit dat haar huisje was 'ontruimd' maar Wynona vond het wel wat, die lag zich weer eens vreselijk uit te sloven.
En Lien? Nou ja, haar snoetje zegt denk ik al wel genoeg. Die snapt er werkelijk geen ene bal van en vraagt zich volgens mij echt af waarom Wynona zo'n lol kan hebben in een saaie, lege bench.
06-12-2010 We zijn net terug van ziekenbezoek. Net zo zielig! Eén van Jody's (dochterlief) katten is vanochtend uit een raam gevallen, 2 hoog! Ze belde me op, bijna in tranen, met de vraag of ze de bench mocht lenen. Tja, dat kan nu net even niet, die wordt al druk bezocht door mama in spé Irmelin. Bailey, het slachtoffer in deze, was op dat moment nog bij de dierenarts en ze mag nog van geluk spreken: een gebroken voorpoot en een paar tandjes door de lip. Maar oh, wat zullen ze geschrokken zijn. Nu is Bailey ook wel een bijzonder exemplaar onder de katten. Jody heeft haar weggehaald bij een broodfokster ergens in Zeeland meen ik, zal verder geen naam noemen. Een hulpeloos, bijna hopeloos hoopje kitten. Zelfs de dierenarts had haar nog weinig hoop gegeven maar Jody wíst dat ze dit diertje kon redden. En dat hebben ze gedaan! Ze zeiden het laatst nog: daar ligt 4,5 kg. geluk. Alleen had ze vandaag even wat minder geluk. Het enige raam dat zonder toezicht openstaat bij ze in huis is het raam van de waskamer. Lijkt me ook logisch als je daar je was laat drogen. Maar laat nou net Bailey zelf ontdekt hebben dat als je tegen een deurkruk aanspringt, de deur opengaat. Jody zag haar die kamer ingaan, liep er nog achteraan en zag zo, floep, Bailey naar beneden vallen! En nu ligt ze zielig te wezen in haar eigen, nieuwe bench. Op een kussentje met een voorpoot in het gips. Nog enigszins verdwaasd door alle gebeurtenissen van vandaag en de narcose. Het zal even tijd kosten maar het komt vast wel weer goed. En laten we hopen dat ze er ook van geleerd heeft!
En oh ja, Irmelin's blogje is ook weer bijgewerkt!
29-11-2010 Het wordt eentonig maar wederom Irmelin's blogje bijgewerkt. Het is ook zo leuk, een zwangere in huis! Heb mijn eigen 'zwangerschapsverlof' ook vast staan: vanaf 13 december a.s. lekker 2 weken vrij. Gaan we hopelijk lekker samen genieten. Ton is daarna nog een weekje vrij dus mocht het zijn dat er extra aandacht van ons gevraagd wordt, dan kan dat ook. Een rustige gedachte.
Zat van de week eens rustig te denken wat ik allemaal nog in huis moest hebben voor de aanstaande bevalling. Na die van Noah had ik nog van alles ongebruikt over en ik weet dat ik dat in een doosje heb gedaan en ergens heb neergelegd met de gedachte: hier vind ik het wel weer. Nou, niet dus! Ken je dat? Heb werkelijk alles afgezocht maar ben genoemd doosje niet tegengekomen. Gggrrr....en let op: ga ik dadelijk van alles bestellen, heb je dat net binnen en loop je zo tegen het doosje aan.
Oh, en Ton heeft een nieuwe foto/video camera. Die moet uiteraard op van alles getest worden en katten zijn geweldig om te filmen. Vooral als je zo'n uitslover hebt als Wynona hier. Onze eigen Sophia Loren. We hadden ooit (nog niet zo lang geleden) een leuk hengeltje met veertjes eraan. Als je ermee wapperde werden ze hier helemaal gek, was net een vogel. Nou, the eagle has landed. Die doet het niet meer. Wel lagen er ineens allemaal losse veertjes in de kamer en 5 paar ogen die allen even onschuldig keken. Maar met die veertjes heeft vooral Wynona pret voor 10! En dat was natuurlijk geweldig om te filmen. Zal binnenkort wel op de site komen te staan!
22-11-2010 Het zwangerschapsblogje van Irmelin is weer bijgewerkt. De weken vliegen voorbij, ze is al op 2/3 van haar zwangerschap, nog maar een week of 3.
Gisteren zat het hele spul weer heerlijk van 't zonnetje te genieten in de ren. Leuk te zien hoe ze druk kunnen zijn met een gevallen blaadje of een spinnenweb. Of, nog leuker, een regenworm die een poging doet om via de ren aan de andere kant te komen...ik weet niet of die het overleeft heeft, heb hem of haar niet weer gezien?
Minder leuk is het geplas in huis! Ik noem het maar gewoon bij naam, heb het niet zo op taboes en denk eerlijk gezegd dat ik heus de enige niet ben met dit 'probleem'. Ik dacht dat Noah het ergste had gehad maar blijkbaar deed ze het stiekem. Ik wilde zo graag weten hoe zwaar Irmelin nu zou zijn. Zocht dus de personenweegschaal (en die wordt hier zo ongeveer eens per jaar gebruikt, mijn broeken zijn mijn maatstaf...of wordt de confrontatie anders te hard??). Anyway, ik vond het in een verstopt hoekje, trek het van de plek en...jakkes! Dat was dus het stiekeme plekje. Weegschaal ligt nu in de kliko en ik weet nu nog niet wat Irmelin's gewicht is. Bijkomend voordeel is dat ik het mijne nu ook niet weet :-)
15-11-2010 Er heerst hier een heerlijke serene rust. We blikken met een meer dan tevreden gevoel terug op het succes van Wynona vorige week op de show in Zutphen en kijken vol spanning uit naar het naderende nestje van Irmelin. Heb net haar blogje weer bijgewerkt en weer een fotootje van het wonder dat zich in haar lichaam afspeelt geplaatst. Leuk om te zien dat ze nu echt begint te 'bollen', vooral als ze met de rug naar je toe zit of je voorbij loopt en je op haar kijkt. Daar zit toch echt wat! Irmelin zelf wordt er niet anders van maar ik kan dan echt een warm gevoel krijgen; dit is toch prachtig?! Zo langzamerhand moeten we eens gaan nadenken wat voor namen haar nakomelingen zullen gaan krijgen. Die ga je niet Henk en Annie noemen (met alle respect), dit nageslacht verdient iets bijzonders.
Ook bijzonder is het om te zien wat een zwangere poes teweeg brengt in een groep(je). Er zit duidelijk beweging in de hiërarchie, er is iets aan het veranderen. Irmelin wordt anders benaderd, met meer respect lijkt het wel. Instinctief wordt dit nu afgedwongen. Zelfs Macho lijkt haar nu liever te begroeten, niet dat hij anders niet vriendelijk tegen haar is maar nu gaat het met een zekere tederheid. Noah heeft er duidelijk iets meer moeite mee. Dat laat ze niet direkt aan Irmelin blijken maar wel in huis: zo ineens kan ze zo links en rechts een plasje ergens doen, alsof ze wil zeggen: "ja, ho..wacht eens even, dat zijn mijn plekjes, wegwezen daar!" Voor ons effe iets minder leuk maar de afgelopen dagen gaat het weer goed dus we hopen dat die boodschapjes duidelijk zijn nu.
En onze 'rooie'? Ach, die Amy...die lijkt het allemaal nog niet helemaal door te hebben. Komt dan met een bloedgang aangesjeest, springt pardoes bovenop Irmelin en ja, die is daar nu absoluut niet meer van gediend. Een hoop protest is wat dan volgt, want een ietwat nukkiger is mom-to-be wel geworden. Ben heel benieuwd hoe het straks zal gaan als de bevalling inzet: zou de hele familie dan meekijken of zal het ze in het geheel niet boeien? En als de kittens er eenmaal zijn, zouden ze dat leuk vinden of gunnen ze het geen blik waardig? We gaan het vanzelf meemaken, we genieten eerst nog maar even van die rust!
07-11-2010 Zo, we zijn terug van onze eerste show! Lekker vroeg thuis maar da's ook niet helemaal eerlijk, het was ook een echte "thuiswedstrijd". Maar we zijn wel een hele ervaring rijker.
klik op Wynona voor de resultaten.
04-11-2010 Nog maar een paar dagen en dan is het voor ons een grote dag...de NKFV show in Zutphen! Ton is er maar druk mee. Foto's aan het verzamelen, een aantal printen voor in de lijstjes die op de kooi zullen komen te staan, nog meer printen voor in de showmapjes, ook voor op de kooi. Maar niet zo maar foto's, nee die moeten eerst mooi bewerkt worden. En dat is heel precies werk wat eindeloos geduld kost. Gelukkig is hij wat dat betreft een perfectionist en dus wordt het mooi...nee, het wordt prachtig!
Irmelin mag er dan 'live' wel niet bij zijn, vergeten wordt ze zeker niet. Voor haar wordt een hele mooi aankondiging gemaakt voor haar nakomelingen, in A-4 formaat en met, hoe kan het ook anders, foto's! En ook van haar komt er natuurlijk een mooie fotomap te liggen. Er stonden warempel nog een paar fantastische beelden van haar op de camera, waren we helemaal vergeten.
Het wordt dus spannend. Ik ben blijkbaar meer van de praktische zaken: hebben we alles? Kattenbakje, mandje, gordijntjes, dekkleed, leuk kleed voor de vloer, voer- en drinkbakje, etc. Oh ja, betalingsbewijs. Moeten we printen, die ouderwetse bankafschriften krijgen we allang niet meer. Entingsboekje, deelnamebevestiging. Tissues o.i.d. voor het geval van ongelukjes. Iets om haar een beetje bezig te houden, hengeltje of zo. Borstel en kam om Wynona toch maar vooral op haar mooist voor de dag te laten komen. Uiteraard brokjes en voor ons koffie, iets lekkers, wat te drinken. Jeetje, ik mag wel een kruiwagen meenemen! Maar volgens mij zijn we er klaar voor.
Irmelin heeft nu haar eigen zwangerschaps-belevenissen-pagina. Via de hoofdpagina staat onder haar fotootje een klikbare link om daar te komen.
25-10-2010 Oef...volgens mij heb ik een hoop goed te maken hier thuis. Heeft even niets 'fysiek' met het kattenspul te maken hier, alhoewel, indirect weer wel. Het kwam allemaal doordat manlief een opzetje had gemaakt voor zijn eigen website. En ik vond het mooi. Bijna een beetje spiritueel met mooie silhouetten als achtergrond. Zag het al helemaal voor me om deze opzet in dezelfde lijn door te zetten naar de site van het kattenspul. Heel overtuigd bracht ik die mededeling dan ook: "goh, kun je niet gewoon even de huidige site overzetten in deze?" Ahum...big understatement. Hij is begonnen en ik ben uiteindelijk maar de noodzakelijke huishoudelijke klusjes gaan doen. Dacht alleen maar: hoe minder ik hem op de huid zit, hoe beter het wellicht is?! Ik weet echt wel dat het een tijdrovende klus is...heus wel. Het resultaat mag er volgens mij zeker zijn en ik ben dan ook reuzetrots op manlief! Die achtergrond silhouetten zijn er hier niet gekomen, wordt te druk met ook nog de nodige foto's. Maar naar mijn idee is de site een stuk rustiger geworden en dat was de bedoeling.
Uitgezonderd deze uitspatting is het verder rustig hier. Ik wil zo graag zeker weten of Irmelin al dan niet zwanger is. Mijn (on)geduld wordt danig op de proef gesteld. Ze geeft seintjes genoeg hoor: ze (vr)eet meer, slaapt meer, is rustiger, wil liever niet meer opgepakt worden, bekijkt liever de wilde uitspattingen van de rest in plaats van zelf mee te doen en....de tepeltjes zijn mooi roze aan het kleuren! Ik heb met mezelf afgesproken dat we midden volgende week een echo laten maken, dan weten we het zeker en zijn we voorbereid op wat we kunnen verwachten.
En dan hebben we Wynona nog, die op 7 november naar de show in Zutphen gaat. Helaas ben ik zelf niet bijster creatief en heb de hulp van moeders ingeschakeld. Die is goed achter de naaimachine en moest er dus aan geloven. Maar ja, leg maar eens uit wat je bedoelt met een showsetje. We hebben besloten het eenvoudig te houden; de gordijntjes zijn gemaakt evenals een topdek en op de bodem komt een mooi dekentje. Wij zijn er al dik tevreden mee. Nu nog even spulletjes verzamelen als mandje, kittenbakje etc. en we zijn er klaar voor!
Gelukkig heb ik in Almere bij de kattentrimsalon van Yvonne een spoedcursus "katten kappen die er even geen zin meer in hebben" gehad. Macho was het proefkonijn. Niet een van de makkelijkste maar oh, wat is het weer een heertje geworden! Ik was zo bang dat hij kaal geschoren zou worden maar dat was gelukkig niet nodig. Zijn broek is geschoren maar verder is hij zo mooi geplukt. Hij beschikt weer over een mooi gekapte kraag en zijn hele vacht is weer prachtig. Hij zit gewoon weer in een perfect passende jas en straalt dat ook weer uit. Loopt weer echt te paraderen met een blik van: "kijk mij eens mooi wezen". Hij speelt warempel ook veel meer, heeft dus echt last gehad van al dat haar. Yvonne zal hem ook niet makkelijk vergeten want hij had haar toch echt even mooi te grazen...sorry! Maar wel mooi die spoedcursus gehad, goeie tips hoe ze even af te leiden als ze geen zin meer hebben. En nu is Wynona het proefkonijn...en het werkt! Voor ze er erg in heeft, zit haar kapsel weer mooi in model en kun je heerlijk wroeten door haar haar zonder ook maar ergens een klitje te voelen....heerlijk! Het was het ritje Almere op-en-neer meer dan waard.
16-10-2010 Wat heerlijk, het hele spul is weer compleet en vooral ook rustig! De thuiskomst eergisteravond was al een belevenis op zich. Irmelin kwam heel parmantig de reisbak uitwandelen met op haar koppie een uitdrukking van: "zo, dat waren een paar mooie dagen maar ben ook wel weer blij thuis te zijn". Amy, normaal toch haar grootste vriendin, schrok zich helemaal het laplazarus van die vreemde geuren en begon spontaan te blazen. De muts!!! Gewoon jaloers.... Uiteraard moest er uitgebreid gesnuffeld worden door iedereen waarna Amy dan toch maar haar trots opzij heeft gezet. Voor we het in de gaten hadden was alles weer bij het oude.
Gisteren was Irmelin nog krolser dan krols, jemig wat een geluid kan er dan uitkomen zeg. En ook echt verstand op nul, blik op oneindig. Hoort niets, ziet niets. Toen ze later op de avond wat rustiger werd en ze met ons mee de slaapkamer opwilde, ben ik maar gezwicht. Even later lag ze heel vredig naast me op het bed te slapen. Dat ging even goed totdat het Amy ook wel een strak plan leek op het bed te gaan liggen, aan het voeteneind. Dat gaat dan nog maar toen ook Macho zich op bed nestelde werd het lastiger. Ik begrijp ook werkelijk niet hoe ze het voor elkaar krijgen om allemaal op een breedte van 90cm te moeten liggen, terwijl ze 1.80m. tot hun beschikking hebben? Ik lag als een mummie vastgeklemd in het dekbed terwijl Ton heerlijk zijn hele bed tot zijn beschikking had en rustig lag te slapen. Aan de andere kant was ik wel blij dat Irmelin zo heerlijk rustig was. Niet geheel onverwacht was ik vanochtend dan toch best vroeg wakker. Ik wel, het drietal sliep nog steeds, evenals Ton.
De krolsheid van Irmelin is echt over! Ze heeft haar oude, vertrouwde piepstemmetje weer terug en kletst er lustig op los. Nou heeft ze natuurlijk ook wel heel veel meegemaakt. Wynona wilde het vanochtend even zeker weten en moest zo nodig snuffelen aan Lien's achterste...dat wordt absoluut niet meer gewaardeerd, en snauw en een mep kon ze krijgen! Grappig is dat: ze worden zo ineens krols en het is ook net zo ineens weer helemaal weg.
Van Sylvia kregen we nog een paar leuke foto's van het logeerfestijn toegestuurd, net zo leuk.
Dit is er eentje van. Je zou er bijna een heel romantisch verhaal van gaan maken. "joh, laatst een lekker ding tegengekomen. Werd een date, zijn gezellig uit eten geweest...".
Syl, Ed, Kevin en natuurlijk Armani: nog bedankt dat jullie zo lief voor haar zijn geweest!
13-10-2010 Wat er in een paar dagen tijd niet kan veranderen! Schreef ik slechts 4 dagen geleden dat Irmelin nog zo onschuldig was, neem ik die woorden nu meteen terug. Maandagochtend zit je rustig wakker te worden komt er zo ineens, out of the blue, een hels lawaai van boven...ja, precies...onschuldige Lien. Ik had het haar die dag ervoor nog zo gezegd: "ik geef je nog een week, word je dan nog niet krols, gaat het hele feest niet door". Alsof dat meisje er iets aan zou kunnen doen maar ja, die vakantieplanning van mij hé? Nu staat Lien bekend om haar goed luisteren maar dat dat zover zou gaan, had ik nooit verwacht. Hoe het ook zij, ze was krols en niet zo'n klein beetje ook! Diezelfde middag gelijk Sylvia van cattery Ginchest gebeld: het is zover!
Gisterenochtend met Lien in de auto, op naar Arnhem. Ach gut, dat arme kleine onschuldige meiske in die grote buitenren van Armani, blazen en grommen en bibberen van angst. En die lieve Armani, die heel ervaren en geduldig op een passende (veilige) afstand keurig een afwachtende houding aannam...hij wist waarschijnlijk allang beter. Ik ben nog aan het werk gegaan die dag maar moest wel steeds aan dat bibberende en onschuldige meiske denken, ervan overtuigd dat het er die eerste dag nog wel niet van zou komen. Totdat laat in de middag het eerste telefoontje al kwam: ze is ontmaagd hoor! En 's avonds later nog weer een belletje: al 6x. Vanochtend een sms'je: al 9x geteld! Ze heeft de smaak te pakken hoor...mag ik het zeggen??...slettebak (sorry). Ze schijnen het erg leuk met elkaar te hebben en ook nog niet genoeg van elkaar te hebben. We laten ze vannacht en morgen dus nog maar even. Morgenavond halen we haar weer op (of ze nou wil of niet, volgens mij wordt ze door Sylvia vreselijk verwend... ;-)), hier thuis wordt ze vreselijk gemist. En dan gaan we heel geduldig (uiteraard...haha) wachten en tepelstaren! Morgen gelijk maar even "mijn" zwangerschapsverlof vastzetten, dit wil ik voor geen goud missen!
09-10-2010 Nope, nada, njentje, noppes, helemaal niks... Wat zoveel betekent als Irmelin, die nog helemaal geen zin heeft om krols te worden. En daar zit je dan met je 'plannen'. Die hebben wij bedacht, niet zij. Afgelopen weken een paar keer gehad dat we dachten: hee, daar komt ze! Maar alsof ze het door heeft, een knopje omschakelt en denkt: no way. Het lastige is dat wij hier wel met een planning zitten en dat ik de weken rond kerst absoluut geen vrij kan krijgen. We geven haar nog een week, blijft ze zo onschuldig, zullen we de plannen vooruit moeten schuiven. Zul je zien dat ze dan net krols wordt...
Wynona is aangemeld voor de NKFV show op 7 november a.s. in Zutphen! Het gaat dus echt gebeuren. Als ze zich nou ook nog eens keurig liet 'kappen'. Ik bedoel, ze moet toch wel goed voor de dag komen! Het is zo'n vreselijke lieverd maar oh wee als ze kam en borstel ziet aankomen. Een monstertje kan het dan zijn. Volgens mij heeft ze een onderonsje gehad met Macho, die spoorloos verdwijnt als je het woord borstel alleen al uitspreekt. Maar die komt zichzelf nog wel tegen: hij mag 18 oktober naar de kattentrimsalon in Almere. Het lijkt wel alsof hij de wintervacht van vorig jaar niet eens kwijt is geraakt. En we hebben hem de hele zomer zo vaak onder handen genomen. Vandaar nu ook dat trauma voor dat specifieke gereedschap (zal de woorden niet hardop noemen). Maar goed, hij zit dus in een veel te grote jas en die zit hem echt niet lekker. Ik zag ook werkelijk geen andere oplossing meer en heb dus hulp moeten inschakelen. Ik hoop dat plukken de oplossing is, anders wordt het scheren. Oh, wat zal meneer dan in zijn eer zijn aangetast.
28-09-2010 Irmelin is op bezoek geweest in dierenkliniek Lochem bij Annemarie Reinders voor de PKD/HCM test. Het ziet er gelukkig allemaal heel keurig uit!
We hebben ook wel een stelletje charmeurs hoor. Eerst Irmelin dus die Annemarie en haar assistente om haar pootjes wond met haar lieve verschijning en vervolgens Wynona die voor haar entingen naar onze eigen dierenarts moest. Die beste man heeft wel tig keer gezegd wat een geweldig mooie verschijning ze wel niet is. En Wynona die heel relaxt op die behandeltafel blijft liggen met een blik van "het zal allemaal wel".
26-09-2010 Vandaag naar de Neocat show in Nijmegen geweest. Nog steeds niet als exposant maar als bezoeker. Vond het aantal Noren jammer genoeg erg laag maar dat kan de pret niet drukken. Waarschijnlijk zijn er meer mensen zoals wij die maar blijven twijfelen of ze al dan niet eens mee gaan doen aan een show! Het scherm met de aanmelding voor de show op 7 november a.s. in Zutphen staat hier open...zo ver ben ik dan al wel...maar ja, nu nog invullen...
Met dat we de zaal binnen liepen, stond er een dame op het podium met een kat die er zichtbaar geen plezier aan beleefde. Die dame in eerste instantie nog wel, toverde haar mooiste glimlach op haar gezicht maar katlief dacht heel anders over die aandacht. Het spartelde en protesteerde er lustig op los. Dan twijfel je al of je ooit deel zult gaan nemen aan shows en dan is mijn eerste opmerking: "als ik toch zo op dat podium moet gaan staan, is het een keer en nooit weer!". Maar ja, aan de andere kant, misschien sta je daar wel met de meest lieve poes die je je maar kunt voorstellen, die nog een mooiere glimlach op haar gezicht kan toveren dan jij. Excuses zijn er genoeg. Zo hebben wij geen showsetjes om de kooi(en) een beetje leuk aan te kleden. Alsof dat ergens op slaat; met een leuke handdoek of dekentje kom je al een heel eind en ach, een vierkant lapje stof kan iedereen nog wel in elkaar prutsen. En oh, eigenlijk zijn we toch zo nieuwsgierig hoe ze het zou(den) doen op show! Stel nou dat ze er totaal geen problemen mee zouden hebben om zo heel af en toe eens een dagje in een kooi te zitten. En stel nou dat het hun ego juist enorm zou strelen dat keurmeesters en bezoekers vol ooh's en aah's naar ze zitten te kijken? En wat nou als wij het zelfs nog gezellig zouden gaan vinden om een zondag vroeg op te staan en de hele dag een beetje te zitten? Nou ja, op dat laatste zou ik het antwoord wel weten...neuh... Laten we het er maar op houden dat, zodra we daadwerkelijk voor een show aangemeld zijn, het hier onder groot nieuws wordt geplaatst!!!
We hebben ons vandaag verder prima vermaakt. En, zoals we bij iedere show doen waarbij ze verkocht worden, hebben we weer stinkkussens meegebracht voor de lieverds hier. Deze keer 3 stuks in een geweldig leuke muis uitvoering. Echt waar, je hebt het (stevig dichtgeknoopte) plastic zakje nog niet in huis of alle vijf de lieverds veranderen spontaan in monsters! Dat stevig dichtgeknoopte plastic zakje is in no-time totaal vernield om toch maar vooral bij die stank te komen. Dan ben je er nog niet...ze zitten per stuk ook nog eens in plastic verpakt. Voor monstertjes natuurlijk geen enkel probleem! Het eigenlijke probleem is, dat we er maar 3 hebben meegenomen en hoe kun je dat nou in vredesnaam doen als je 5 lieverds van monsters hebt? Dus, terwijl Macho, Wynona en Irmelin al druk aan het kroelen zijn met die stinkmuizen, liggen Noah en Amy nog druk te vechten om een stinkmuis die al lang door een ander is ingepikt We zijn nu een paar uur verder en de rust is wedergekeerd, de frisse lucht echter nog niet...die dingen stinken echt!!!
10-09-2010 Veel nieuws valt er eigenlijk niet te vertellen. We zijn in afwachting van Irmelin maar die toont vooralsnog geen tekenen van krolsheid. En dus genieten we maar lekker van het kattenspul. Wij hebben vakantie en hebben dan ook alle tijd van de wereld voor ze. En dat hebben ze donders goed in de gaten; liggen al klaar voor je slaapkamerdeur want nu mogen ze 's ochtends even heerlijk op bed komen kroelen. Gelukkig zijn ze verder helemaal niet verwend ;-)
Irmelin heeft vorige maand de FiV en FelV test gehad, gelukkig negatief! Volgende week gaat ze naar Lochem voor de PKD en HCM test.
Van de week kregen we een link via de mail gestuurd van Yvonne (van 'voorheen' Cattery Baylean). Zij is bezig een site op te zetten met allerhande informatie over bijna alles wat met katten te maken heeft. Denk hierbij aan genetica, erfelijke ziekten, het fokken van katten etc. Ziet er al prachtig en lekker overzichtelijk uit, kijk maar eens op www.kattensitebaylean.nl
28-08-2010 Eindelijk weer eens met de site bezig. En met groot nieuws: kijk maar bij Plannen! Het is nu een kwestie van geduld, wat ik eindeloos heb (NOT) en hopen dat de natuur ons goed gezind is.
Oh, en voor degenen die benieuwd zijn of de krabpaal in de smaak is gevallen:
je ziet het, dolle pret!
04-04-2010 Naar de show in Arnhem geweest. Wat leuk en leerzaam om weer eens collega-cattery-houders te ontmoeten en spreken. En we zijn gezwicht: we hebben een pracht krabpaal besteld bij catpalace. Twee ribben uit je lijf maar ze zijn zo mooi! Nu maar hopen dat de poezels hier er net zo over denken?!
27-03-2010 Onze 2e Noorse dame Wynona van de Vennekrets opgehaald en binnen 4 uurtjes begon ze al te kroelen. Een prachtige dame die het, zoals het er nu naar uitziet, al goed kan vinden in de groep. Enkele foto's van deze dag staan al op haar pagina (De meiden/wynona)
26-03-2010 Amy (dochter van Noah) is vandaag gesteriliseerd en mag nu ook lekker gaan mutsen.
20-03-2010 Vandaag (het regent toch) weer eens verder gegaan met de site, de castraten pagina is nu af en tevens een begin gemaakt met de link pagina.
21-02-2010 Inmiddels hebben we aantal catteries aangeschreven (lees: gemaild) waar al kittens zijn of worden verwacht. We zijn dus op zoek naar een dametje erbij. Spannend! We houden jullie op de hoogte.
19-02-2010 Lientje wordt Lien! Ze is nu toch echt vreselijk krols. Normaliter heeft ze altijd een lief piepstemmetje maar ze lijkt de baard in de keel te hebben. In het begin plofte ze steevast op haar achterste als je ook maar in de buurt van haar kontje kwam, maar ze heeft het helemaal door nu. Door de voorpoten gezakt, kont omhoog en staart opzij ‘biedt ze zichzelf aan’ aan Macho, die overigens in het geheel geen interesse toont.
29-12-2009 Noah is nu officieel een theemuts! Vandaag is ze gesteriliseerd. Vorig jaar heeft ze zich ontpopt als een geweldig moedertje en heeft ze 4 prachtige kittens groot gebracht. Maar omdat we ons toch volledig willen richten op de Noortjes, mag ze nu lekker gaan mutsen. Misschien vindt ze het straks wel leuk om mee te moederen met de (hopelijk) toekomstige nestjes.
Vandaag met Irmelin naar Kittenmiddag van de Noorman in Eerbeek geweest. Spannend voor ons allemaal want we hebben nog nooit deelgenomen aan een show! Dit was dus een hele mooie gelegenheid om eens te kijken of we dit ook leuk zouden vinden en het is lekker overzichtelijk omdat het kleinschalig is. Ondanks dat Lien niet in de prijzen is gevallen, heeft ze het fantastisch gedaan! Ze heeft een meer dan keurig keuringsrapport meegekregen en daar was het ons voornamelijk om te doen. We waren gewoon erg nieuwsgierig hoe ze het zou doen m.b.t. de rasstandaard en dat is prima! En wat heeft ze zich goed gedragen. Alhoewel ze in het geheel niet geïnteresseerd was in haar meer dan knappe buurmannen (moet ze toch aan werken, want als ze er tegen blijft blazen wordt het nooit wat met de liefde J) bleef ze verder heel relaxed. Het merendeel van de middag heeft ze rustig liggen slapen bij Ton op schoot. Tijdens de keuring kroop ze steeds verder uit haar schulpje waarna ze zich daarna keurig heeft kunnen tonen.
|
